Vliegangst hoe is het begonnen en hoe kom je er van af?

Jaren geleden toen ik nog "jong" was dacht je er niet zo over na, je ging 1 keer per jaar op vakantie naar bv Mallorca en je stapte gewoon het vliegtuig in.
Naar mate je ouder wordt ga je nadenken; is het wel veilig, controledrang, angst voor controleverlies en hoogtevrees helpt ook niet echt om in een vliegtuig te stappen.
Natuurlijk, ik was nooit een held in een vliegtuig, ik zat stilletjes in een stoel, eten en drinken deed ik niet, ook roken, dat mocht toen nog, daar had ik geen behoefte aan.
Maar ach de wetenschap dat je na ongeveer 3 uur vliegen lekker in de zon op het strand lag vergoedde veel.

Totdat in 1988, of was het 1989, op de terugvlucht van Palma de Mallorca naar Amsterdam er, althans voor mijn gevoel, iets verschrikkelijks gebeurdde.
Het vliegtuig maakte een smak en het leek alsof we neerstorten.
Voor mij was dit de druppel, mocht ik hier ooit heel uitkomen dan zou ik nooit meer in een vliegtuig stappen.
Trillend stapte ik uit het toestel, maar het was ook een opluchting ik zou nooit meer in een vliegtuig stappen, dacht ik.

Elk jaar op vakantie naar Spanje met de auto of touringcar, een hele "zit" om 2 weken in de zon te kunnen "zitten".
Het is het juni 2001, C.F. Barcelona, de plaatselijke voetbalclub uit Spanje, moest zijn laatste wedstrijd van het seizoen winnen om zich te kunnen plaatsen voor de Champions League, de competitie voor de beste clubs uit Europa.
Ik had een kaartje weten te bemachtigen en zat naast de zijlijn van het veld, C.F. Barcelona tegen Valencia.
2-2 nog enkele minuten te spelen, aan een gelijkspel had C.F. Barcelona niets, ze moesten winnen.
De laatste minuut met een omhaal beslist Rivaldo de wedstrijd en C.F. Barcelona wint de wedstrijd, 10 duizenden mensen rennen het veld op, ook ik loop tussen de feest vierende mensen.
Een schitterende wedstrijd en al ben ik niet zo groot voetbalfan, ik zou toch graag meer van dit soort wedstrijden willen bekijken.
Tja en hoe kan je makkelijker en sneller aanwezig zijn bij voetbalwedstrijden in het buitenland, juist het vliegtuig en hier zat dus het probleem.

Thuis gekomen ben ik eens gaan zoeken op internet of er voor mijn probleem; vliegangst, iets te vinden is.
En wat bleek, er is zelfs een stichting opgericht tegen vliegangst n.l., V.A.L.K.; Vlieg- Angstbestrijding Leidse universiteit KLM.
Via hun website is het mogelijk om een test te maken, volgens deze test was ik geen hopeloos geval en ik heb me direkt online aangemeld voor een diagnostisch onderzoek in Leiden.
Het diagnostische ondezoek duurt ongeveer 2 tot 3 uur.
Op basis hiervan maakt Stichting VALK een trainingsprogramma.
Op het programma staan o.a. gedragstherapie, angstinzicht, ontspanningsoefeningen, informatie over specifieke luchtvaartsituaties, instructieve videoprogramma's en oefeningen tijdens gefingeerde vluchten.
Natuurlijk ontbreekt het nodige leesvoer niet, ook heb ik het boek, Help! Ik moet vliegen, gekocht.

Totaal ben ik in Leiden ongeveer 8 uur, verdeeld over 3 dagen intensief bezig geweest
Thuis is er veel meer tijd in gaan zitten; het boek aandachtig lezen, ontspanningsoefeningen mbv de cd, en veel sporten want een gezonde geest huist in een gezond lichaam en met een betere conditie is het humeur beter en de draagkracht groter om met spanning om te gaan.
Een bijkomend voordeel, ik verloor meer dan 20 kilo aan lichaamsgewicht met al dat sporten.

De volgende stap,
De dag van de waarheid, 13 september, 2 dagen nadat 2 vliegtuigen in New York zich in de WTC gebouwen boorden is de dag aangebroken dat ik na 13 jaar weer in een vliegtuig stap.
Heel de wereld op z'n kop vanwege 11 september en ik moet weer zo nodig gaan vliegen.

's Ochtends vroeg eerst naar Leiden vertrokken waar we worden klaar gestoomd voor de vlucht van die avond.
Vanwege de verscherpte veiligheidsmaatregelen word het bezoek in een hangar in Schiphol Oost afgelast.
Het simulatorprogramma gaat wel door, het lijkt alsof je in een echt vliegtuig zit, inclusief de geluiden, maar het is nog steeds niet "echt".

Dan is het zover 18.00 uur op weg naar het vliegtuig welke ons naar Hamburg gaat brengen.
Met een bus worden we naar het vliegtuig gereden, en dat was even schrikken, wat een klein toestel; een Fokker 50.
18.20 uur het was doorbijten maar de grote stap is dan toch gezet, we vliegen.
Het cockpit bezoek werd op de grond op de luchthaven van Hamburg gedaan en direkt aansluitend was er dan weer de terugvlucht.
21.30 uur daar sta je dan weer op schiphol na een retourtje Hamburg, nog niet helemaal doorhebbend wat er allemaal gebeurt is.
Om het allemaal beter te kunnen bevatten besluit ik om nog een keer, met begeleiding van stichting V.A.L.K., te gaan vliegen.

4 Oktober, de stoute schoenen aangetrokken en met de trein naar Schiphol gereden, hier stond de groep al op me te wachten.
Net vandaag stort er een Russisch vliegtuig, een Tupolev TU-154M, neer.
Toch zet ik door, ik dwing mijzelf om door te gaan.

Op het programma stond een bezoek in een hangar, de simulator en een vlucht, wederom naar Hamburg.
Helemaal op me gemak was ik niet maar de terugvlucht ging al beter dan de vorige keer.

Na deze vlucht ben ik tot de conclusie gekomen dat ik meer vluchten moet maken om zo te wennen aan het vliegen.
En zo geschiedde, via internet vliegtickets gekocht voor Barcelona, Geneve, Luxemburg en Parijs, dit alles in de 3 maanden na de curcus.
Na elke vlucht een ervaring rijker, en heel langzaam begon ik aan het idee van vliegen te wennen, en het ging steeds beter.
Tuurlijk er waren ook wel wat mindere vluchten, dit was dan vaak mijn eigen schuld, mijn lichaam hersteld niet meer zo snel na een avondje stappen, en zoals je hierboven al had kunnen lezen een gezonde geest huist in ................

Nu mag ik, na bijna 10 jaar en meer dan 250 vluchten verder, wel zeggen dat ik aardig van vliegangst "genezen" ben.

Dit is mijn verhaal, wat nu volgt is een algemeen stukje over de voorbereiding, gedachtenlijstje, doe- of aktiviteitenlijstje en als laatste, informatie terugvalpreventie.